Videos

Herlewing in rou

Neef Sas is op die jeugdige ouderdom van vier en dertig met sy eie dienspistool vermoor. 
Die dag het dié Saterdag gebreek soos enige ander Saterdag.
Die familie se lus om die lewe te omhels en die sonnige Saterdag-
planne het met ‘n enkele oproep verswart.
“Sas is gisteraand vermoor. Hy het ‘n motordiefstal ondersoek. 
Die diewe het sy pistool gegryp en hom geskiet – drie skote. 
Deur sy nek, in sy oog en die finale skoot deur sy oor, het hom gevat.”
Skoonma het na haar kamer onttrek. Skoonpa dwalend, omdat die
mure hom vasdruk. Want neef Sas was ‘n ordentlike Mannetjie en ‘n 
deeglike Polisieman. Die beste!
Ta Atta, Sas se ma en Skoonma se suster, se trane loop binnekant toe. 
Deur haar siel en haar are en haar skelet. Net nie by haar oë uit nie.
Oompie Flip, Ta Atta se stil anderhelfte, het die vlaktes in gevaar. 
Hoe treur mens oor die dood as jy nooit geleer het om die lewe te vier nie?
Nou is Jasper hulle enigste lewende kind. Hoe kry hulle die boodskap by hom uit? 
Niemand weet waar hy is nie. As hy tog maar so betroubaar was soos Sas.
Jasper, wat nog nooit daarin kon slaag om sy goeie kant te bewys nie, 
kon nie op gespoor word nie. Telefoon oproepe, koerant- en internet-advertensies. 
Maar te vergeefs.
Antie Poppie, die oudste van Skoonma se “bloedsusters” tree toe in. 
“Dan lê ons vir Sassie te ruste sonder sy broer. 
Die man dink nooit aan ander nie, net aan homself.”
Die dag van begrafnis breek aan. Die seer wil uit mens se borskas skeur as jy die menigte aanskou wat Sas, met trane, vir oulaas kom groet. 
Net Ta Atta en Oompie Flip se oë bly droog. Want hulle hartseer lê waar geen oog kan sien nie.
Toe die familie om die graf vergader merk ek hom op – Jasper. 
Hy aan die eenkant van die graf en sy ouers aan die anderkant. 
Vir die eerste keer in ‘n lang tyd verenig hulle. In rou bereik hulle mekaar, oor die kis wat sak, herlewe hulle.

Christo du Plessis – 20 Okt 2018