Griffel Wenners
2de plek: Susanne du Toit van WAP, Windhoek
Genadelose genade
(Petteri Sianio)
Die vroeë briesie ritsel die vars groen blare wakker na die lang winterkoue. Kinderlaggies warrel op en meng met die sagte agtergrondmusiek komende uit die sitkamer van die ou klassieke huis. Vrolike stemme smelt in die geselligheid wat homself afspeel in die lowergroen tuin voor die huis. Die huis is wit afgeëts teen die golwende groen heuwels. Lanings vrugtebome vorm die roete huis toe. Helderkleurige blomme breek die wit mure en die reuk van jasmyn kan duidelik uitgeken word.
Die afbeelding van ‘n man en ‘n vrou skyn helder teen die wit muur waar hulle grasieus dans. Klein kinderhandjies klap vrolik saam. Langs die ou bloekomboom kreun tafels onder borde vol geurige kos en vul die area met harmonie en geluk.
En dan word die geselligheid gebreek deur die weergalming van die harde klanke van geweerskote. Verwarring en die reuk van kruit omskep hierdie geselligheid in ‘n warboel van bewegings. Perdepote klink helder op soos die hoefysters die plaveisel tref. Skril stemmetjies meng met die angs van onsekerheid. Bevele word uitgeskree en almal word soos vasgekeerde diere omsingel.
‘n Dreigende soektog word geloods en soldate in bruin uniforms geklee, marsjeer tussen hulle deur. Voetstappe weerklink op die houttrappe van die huis. ‘n Skaduwee skuif stil-stil agter die eeu-oue staanhorlosie in die hoek van die sitkamer. Stewels klink helder op en die asemhalings skeur die oomblik. Die formidabele skaduwee smelt ineen met die afbeelding van die staanhorlosie en tyd gaan staan stil. Sekondes tik af. Die reuk van sweet en angs vul die vertrek soos vyand en vriende mekaar aanvoel, maar fisies ontwyk. Kamerdeure word oop en toe gemaak en die soektog duur voort. Die lang geweefde gordyne hang swaar en geruisloos, terwyl die miershoop van bedrywighede die lug vul. Swaar voetstappe sleep tot voor die staanhorlosie en sekondes word minute en ewig word ‘n moontlikheid. Die staanhorlosie slaan hard en stadig begin die tyd weer tik-tik.
Bruin uniforms en swaar stewels beweeg uit en in gelid verlaat die bedreigings die huis en saam ook die angs wat soos ‘n donderslag gedreig het.
‘n Skaduwee verskyn van agter die staanhorlosie en die groot beeld van ‘n man kom staan weer sy plek vol voor sy vrou en kinders. Genade knak sy knieë en hy sak stadig neer tot op die plaveisel. Liefde en verligting slaan sy arms om die ewigheid van nou.
