Felix Gunther

Die wêreld.

Waar op hierdie aardbol is daar 100% vrede?
Waar op hierdie aardbol waar ek en jy leef,is dit,soos ek en jy graag in vrede wil leef?

Patriotisme is daar niks mee fout nie.
Moet my nie verkeerd verstaan nie.
Elke kultuur het hul trots,wat van die mens op aarde is,al oorloë veroorsaak het,en tot vandag nogsteeds witwarm skouers skuur.

Ek praat van vrede.
100% vrede.
Almal tevrede.
Niemand stry nie.
Soos om net nooit meer oor enige iets bekommerd te wees nie.
Selfs nie eens ego twak nie.

Sê en wys my waar.
Ek pak nóu op en trek.

Maar niemand ken so n plek nie.

Maar....
Nou sê Dawie Pheiffer, as jy sé maar,dan kanseleer dit als uit wat jy voor die term en woord "maar.." gesê het..
Mag dalk so wees,maar dit is juis wat maar.. is.
N teenstelling.

Hier gaat ek.
Maar daar is tenspyte van alle negatiewe gebeurlikhede op dié aarde,vir solank as wat die selfbehepte ,magsbehepte,selfsugtige mensdom,met klem op dom,bestaan,
Altyd,maar altyd ook posetiewe dinge wat gebeur.
Jou ingesteldheid daarop,bepaal hoe jy deur die lewe gaan.

Dit is nou so.
Boosheid was en sal altyd daar wees.
Net so ook die dinge wat jou bly maak.
Goed laat voel.
En jou dra sodat jy lus voel om nog te lewe.
Hang af wat jy koester.

Leef en laat leef.
Vrede vir almal.

Wonder
Verwonder

Sit maar weer so vandag ,
Soos telke dae mos maar so kom en gaan,
En wonder en verwonder my so aan die mensdom.

Destyds was daar nie die sosiale media soos vandag nie.En was jou lewe maar net geskoei en beperk rondom jou sig, en ore.
Maar deesdae lees mens als wat wie ook al "share".
Soms kwade dinge,dan weer blye dinge,
En besige dinge,

Soms sê iemand iets,dan wonder jy waarvandaan dit kom.
Veral as jy die iemand nie baie goed ken nie.

Ander propageer dit wat hul voel en dink.
Sommiges se lewe draai net daarom om doemprofete te wees.Negatief en sinneloos.
Ons almal weet mos die wêreld is gaos,veroorsaak deur mensdom se gierigheid en magsbeheptheid..(eintlik tydmors om jou ennergie daarop te mors) Was maar van die begin van mensdom af al so ,daarom steur ek my min daaraan.Maar dit daar gelaat.

So soek en krap almal maar in die lewe rond.

Vir n bestaan,of rede vir bestaan.

So verwonder ek my aan elkeen se filisofië, en dinge,
En wonder wat dit in elkeen se sak van bestaan bring.

Ligte uit.
Al is eksdom nog teenwoordig.
Blaas die kersie uit, en gaan slaap,

Woorde ontbreek my,
Om te dig wat ek wil sê mooi uit te bring.
Dit wat in my gemoed maal,
Sukkel ek om te verwoord.

Om dit só te stel,sodat dit binne my n venster kry,
Vir n kykie vir ander in my siel,
Te openbaar aan die om my;

So word dit wat in my is,deur onkundige uitdrukkings tog maar met tyd,
Versteen in my gemoed.
Omdat dit vasgesluit is in my gedagtes,
wat nie die regte woorde na buite kan vind nie.

Skemeraand

Wanneer dag verwissel na nag
Is dit my gliefkoosde tyd;

Dan trek ek my kampstoel nader tot onder die karree ;
En plons met n sug, n genotsug, neer met n glasie met eish...

Die naguiltjie se roep,gemeng met n hadida se kwaahe-kwaahe..
Swaeltjies se tjrrr..en krieke en paddas se ontwaak uit hul dagsluimering;

Die naggeluide wat ontwaak...
Anders as dagbreek se voëlgesang..
Klink die aankondiging van die nag vir my,
So simfoniemooi ,stadig en statig ,
in -plekvolgorde tot die klimaks van nag-geluide sy lê mooi kom kry...
die mooier mooiste mooi.

N berusting sak oor my neer,;
Met n belofte van môre wat met n gekwetter sal aanbreek,
solank leef;

@felixgunther

Vertroue

Vertroue is soos n drinkglaas wat val en breek.

Jy kan die stukke agterna aanmekaar gom.
En weer daaruit drink.

Maar die geringste stampie laat dit weer breek.

Tot dit onherstelbaar beskadig is.

Spore

So trap ons spore
In mekaar se lewens

Onbewustelik
Naak

Vry van gees

Droom verlore

Sit ek weereens buite.
Drome van gister, vandag, en môre swerf doelloos deur my gemoed.

Dit vat hier, en los daar;
en word verswelg deur die nagtelike klanke van padda en krieke gesange.

Sowaar n tarrentaal wat nog swets en n wyfie eend se harde kwaak wat seker sê, "skuif bietjie soontoe man!"
Die swaeltjies tjirp eweskielik ook so 2 keer hier vanuit hul vere en kleinessies onder die afhange van die dak.
Dan weer net die sagte nagtelike klanke wat só bekend is, maar altyd verfrissend en kalmerend n fodde siel salf.

Droom verlore en verlore drome se sielsaligheid sak rustig oor my neer.

Oorkant die rivier wuif Perde-eiland se opstal buiteliggies, sekerlik ook soos ons nessie se se buiteliggies vir hul, ons n goeie nagrus toe.

Rustige nag vir almal in dié mooie Afrika land van ons.
Ja van ons.

Soete drome.

God is God.
Ons skepper.

Jou hart uit klip soek Hy nie.
Uit tadisie jou sertifikaat soek Hy nie.

Jou hart en siel;
Met wette en gebooies gegrif in jou hart,
Dié soek Hy

Die grootste gebod van Liefde;
Verenig in jou leefwyse,

Dít soek Hy.

Uit liefde sal jy als nakom,
Sonder n etiket van mensgemaakte voorwaardes

Hy soek jou siel,
Vrywilliglik geoffer aan Hom.

@Felix G Günther.

Als wat om jou kop spin;
Maak dit soms moeilik om nugter denke te hê.
Politiek
Polemiek

Werk werk en nogmaals werk.

Gesinslewe.
Wat sit jy in?
Wat laat jy uit?

Moeg geploeg,
Beur jy voort.

Byt skuldiglik onskuldige koppe af.
Met onmiddellike spyt.

Te laat.
Gesproke woorde is gespraak.
n Terugrat bestaan nie daarvoor nie.

Regmaak kan jy nie.
n Soentjie op die einaplek werk nie hiervoor nie.

Dan voel dit soms jy kan net wegraak.
Jouself wegvat om plek te maak.

Vir iets of iemand beters om jou gesin te troos.
Beter lewe te gee.
In die sin van aandag en liefde.

Voel so dood.
Siel en gees verbruis.

Woeste wese

Woes en leeg lê die vlaktes,
Gevul met die natuur se kwas

Soekend na rus en vrede,
Ontmoet my siel die natuur se was

Gevorm deur tyd,
Waar die natuur sy gang gaan;
Sonder om te wik en weeg

Bedrywig dag en nag,
Heel die natuur sy wonde,
Toegedien deur die mens,
Wat deur selfsug;
Is n misgewas

Alom die woeste aanvalle deur die mens,
Vorm die natuur n lagie was.
Sagter as n bloedroof koester dit die voortbestaan en geld homself.

Robuust beur die natuur voort
Onder die aanslae van die mens.

En bestaan voort
Sodat my woeste wese
Dit kan beskou deur n sagte lens;
En als kan waardeer, dit wat die natuur bied.

Só ontmoet die woesheid mekaar,
In my gemoed.

@Felix G Günther

Sit vannaand soos gewoontlik rustig buite, voor bedtoegaantyd.
En teug lustig aan die laaste vir vandag se sigaret.
Die soel aandluggie spoel liefderyk oor my siel;
Maar iets pla my meteens uit n donker hoekie in die tuin.
N skaduwee wat nie altyd daar was nie.

N silluet wat stadig vorm aanneem.
N ongewone silluet.
Nou luister ek;
En dink;
Die krieke gesels tog.
As daar iets was sou hul stil wees.
Maar tog;

Die honde is rustig.
Nou wat sou dit wees?

Iets wat hul nie pla nie maar vir my?

N spook? ;
Iets "kriewel" nou langs my ruggraat af.
Gedagtes raak op loop.
Wat kan dit wees?
Ek staan op en draai om om terug te stap om die hoek stoepdeur se kant toe.
Iets kraak saggies en n plof geluid;
Ek vries,
Doodse stilte.

Ek draai stadig bangerig om.
Kyk weer na die donker hoekie.
Nou lyk als normaal.

En skielik uit die donkerte draf Basjan nader.
Spierwitkat.
Bliksem!
Sug;

Wanda Günther (12 jr) My dogter.

Die windsprekende kind

Eendag was daar ‘n kind. Haar naam was Lisna.

Sy het in ‘n ou huis gebly. Sy het nie ‘n pa, ma of vriendin gehad nie. Sy het niemand gehad om mee te praat nie, maar elke nag het sy met iemand gepraat. Die iemand met wie sy gepraat het, was die wind. Sy was net sewe jaar oud toe sy die windsprekende kind geword het.

Op haar 11de verjaarsdag, is gesê, gaan sy in wind verander en nooit weer gesien word nie.

Een middag hoor sy ‘n geluid. Sy hoor iemand wat sê: "Jou lewe is nie ver van klaar af nie." Sy loop daai nag en dink steeds oor daai middag en sy weet dit is waar, want sy verjaar oor drie dae.

Die volgende oggend hoor sy weer dieselfde geluid.

“As jy ‘n dorp kan kry, sal jy gered wees.”

Die volgende oggend staan sy op, pak haar goed en begin loop. Sy weet dit is nog twaalf ure wat sy oor het. Sy begin te hardloop en raak moeg... drie ure geloop; vyf ure gedraf; twee ure gehardloop.

Lisna het nog net twee ure oor. Sy het nog net 10 km oor. Sy is later op haar knieë van moegheid. Sy val, twee ure is verby. Sy is 6 cm van die dorp af!

Wat gebeur? Sy verander in wind…

Dit is hoekom jy elke aand die takke hoor skree. Dit is Lisna wat om hulp skree!