Nou sal jy my vra, wat op aarde het die twee dinge in gemeen. Oor die algemeen niks, maar dit is wat die lewe en mense so interessant maak.
Net soos likeur-sjokolade en boerpampoen hemelsbreed van mekaar verskil, so verskil mense van mekaar, en is dit nie wat die lewe so oneindig interessant maak nie? Ek weet daar is diegene wat nie met my sal saam stem nie, wat graag sou wou hê almal moet tog net ‘soos hulle wees’. Maar o! wee, wat ‘n oneindige, eentonige, verwarrende gemors sou dit tog nie afgegee het nie.
Dink nou maar net – as jy twee vriende gehad het wat dieselfde was, sou dit jou sekerlik nie vreeslik gepla het nie, maar berge val op my en heuwels bedek my as jy 30 vriende het en nog dalk ‘n stuk of 20 kennisse en almal van hulle het dieselfde gepraat, die selfde besluitnemingspatroon gehad, dieselfde gelag, dieselfde belangstellings gehad, dieselfde voertuie gery, in dieselfde huise gebly en dan seker heel moontlik, as hul dan almal so dieselfde is, nog in dieselfde dorp of stad ook gebly!
Ek dink nie ek is ver verkeer as my menig is dat jy voor die einde van die eerste dag wat jy in al hierdie mense se teenwoordigheid moes deurbring tot rasserny gedryf sou wees en sterk selfmoord gedagtes sou koester om net van die onuithoudbare verveling af weg te kom nie.
Nou dit is hoekom ek van mening is dat dit is baie baie meer pret is om vriende te hê wat so anders van mekaar is soos likeur-sjokolade en boerpampoen.
Interessant op hul eiesoortige maniere. Want wees verseker dat daar geen ooreenstemming is nie.
Likeur-sjokolade, bruin van kleur, met daardie sagte, romerige, aromatiese room likeur binnekante. Jy kan nie anders as om jou oë te sluit as jy een in jou mond sit nie, weg gevoer in ekstase deur die sjokolade wat sag en warm op jou tong smelt, en dan die geur ontploffing as die likeur jou hele mond vul. Dit is ‘n onwillekeurige reaksie, soos wanneer daardie man, met die dimpels, blouste blou oë, atletiese liggaam en vol sensuele lippe, wat nou al vir jare in dieselfde gebou werk, jou een dag tromp-op loop en vurig soen. Jou brein skree, ‘klap hom, wie dink hy is hy’ maar genadetjie toggie, jou hart skree ‘mag dit nooit ophou nie’.
Boerpampoen daarinteen, ‘n harde wit, ronde ding. Niks vreeslik interessant daaraan so op sy eie nie. Dit raak al meer interessanter as jy dit begin oopsny, die sagte geel vleis laat jou dink aan die son. Maar eers as jy geleer het hoe om pampoen te bewerk, en te berei, kom pampoen sy ware geure navore. Dan eers kom die watertand soetpampoen met kaneel, die pampoenkoekies met karamelsous, die pampoensop wat ‘n warm wintersaand omtower na knus vergenoeglikheid, daardie pampoenbredie soos ouma dit gemaak het, met ‘n Namakwalandse vet skaapvleisie. Soos Oom Jan Spies gesê ‘ryk en lekker man, ryk en lekker’.
En ek sien jy frons nog steeds, hoe kom die sjokolade-likeur en boerpampoen nou by mense en hul individualiteit uit. Pak weg jou frons, en gee die hond wind.
Daar is ook likeur-sjokolade-mense en boerpampoen-mense. En erg ammusant het ek dit gevind om toeskouer te wees van ‘n kuier waar twee sulke interessante mense mekaar vir die eerste maal ontmoet het.
Met die eerste oogopslag kan jy jou maklik misgis deur te dink dat die likeur-sjokolade mense nou eintlik jou soort mens is, maar dit is net omdat jy nog nie die boerpampoen-mens leer ken en beleef het nie of die tyd geneem het om dit te doen nie.
Die likeur-sjokolade-mens, ooglopend sag en volrond. Fyn uitgevat, besorg oor die siening van diegene wat haar nog nie ken en weet van haar soet, aromatiese binnekant nie. Half broos soos die sjokolade, geliefd deur mense wat haar ken, en word gereeld misken as hoogmoedig of onbereikbaar.
Die boerpampoen-mens, hard en ongenaakbaar sou jy dink. Maar inteendeel, sonder fitterjasies, plat op die aarde, half ‘plain’ soos die engelse sou sê. Maar dit is nou net daar waar jy die pot geheel en al mis sit, en met jou sitvlak op die vloer beland. Sy is ‘n totalle verrassing vir die wat die moeite en tyd wil spandeer om haar te leer ken, om haar te beleef en in haar brein en hart in te kyk, haar sagte geel-oranje binnekant te vind. Haar kennis is soos die disse van die boerpamoen, veelsydig, smaaklik en aanloklik. Haar passies vir kuns en kultuur is soos die rypgeel binnekant van die boerpampoen – warm en behaaglik.
Wat ‘n besonderse ontmoeting was dit nie – die dame kom optyd met haar geskenk van likeur-sjokolade by die ander dame aan. Sy was maar redelik snenuagtig, want hierdie vrou weet sy het aansien en is bekend. Maar wanneer sy deur die hek ry en die glimlaggende vrou sien staan, weet sy sommer net, hierdie is ‘n ander vrou as so vele wat sy al in haar lewe leer ken het.
Haar verwagting word nie teleurgestel nie, haar tuiste is interessant, kleurvol en kunssinnig net soos sy, maar daar is geen aansit of aanstel of gedoentes nie, net plat op die aarde met haar voete in stewels.
Gou gou is daar gesels soos voëljies in ‘n versamelnes, oor kultuur, liefdes – oud en jonk, lewens verhale gedeel, musiek geluister, glasies geklink en die kersie op die koek – vleisgebraai.
Tyd om huis toe te gaan – en dit is waar die likeur-sjokolade vrou toe beloon word met ‘n boerpampoen, vasgepluk van die rank deur haar nuutgevonde vriendin.
Of jy nou ‘n likeur-sjokolade-mens of boerpampoen mens is – sorg net dat jy met een van die twee vriende is, dit is ‘n helse aanwins vir jou siel, dit kan ek jou verseker.
©Marsofine Krynauw
8 Januarie 2019
