ek gooi die net blindelings in sleep die woorde nes blink lywe op droë papier om die brak te verlos sodat sout in waardige kristalle of swart of wit selfs pienk gekaats word vir onlawwe smaak, ontsmetting en preservering
woorde moet uiteindelik swart op wit lê
(c)Henriëtte van Wyk
Bestel op Amazon
Henriëtte van Wyk deel met alle eer na Bo haar skrywersvreugde met die DNS-ers.
Haar bundel, ‘n Bruin blaar tuimel, is teen November (N$220) op die rakke, maar dit is vooraf teen n winskopieprys (N$195) by die onderstaande skakels beskikbaar. Geen koerierkoste te betale.
“Ek het vir Hen leer ken as een van die mees stabiliserende invloede in my lewe – en ook in my skryfwerk. Hierdie bundel van haar is ‘n moet! Op haar sagte, maar ferm en bitterlik regverdige manier, vat sy die lewe vas in flits oomblikke met woorde wat tref.” Meraai
“Henriëtte verbeeld uiters raak (en nie sonder humor nie) die naderende wegtuimel vanaf dit wat ons “lewe” noem. Enersyds word daar oopkop vrede gemaak met die erosieproses. Andersyds verwonder die liriese spreker haar daaraan dat sy dit wat voorheen misterieus en onsienbaar was, juis nóú – vanweë die stadiger pas – kan uitken en geniet.”
Aldus dr. Chrisna Beuke-Muir, Senior Lektor (Afrikaans en Nederlands) UNAM en medestigter van die Windhoek Woordfees (2013)
Die bundel kan by Minimal Press en by Amazon bestel word.
Tien dekades het hy bo die stad getroon koper-brons torso – ruiter saal en toom, bedrewe, kunstig op voetstuk vasgeheg soldaat gepantser om vir sy land te veg.
Watter simboliek word aan ons oorgedra? is daar ‘n dieper boodskap? sou ons aan die maker vra. die soldaat kyk fors, fier na links na regs; oopgesperde neusvleuels; - die hings
Vir soveel jare het hy vas bly staan voetstuk van beton; met ankers in die rots geslaan trotseer dit reën, hael, wind en weerlig wat ‘n teiken vind
Die pragstuk was te prominent kolonialisme moet nou end Die geskiedenisboeke word herskryf deur jaloesie en afguns voortgedryf.
In die donker ure van die nag verraad word gepleeg; misplaaste mag verwyder dit met saag en lem onkunde probeer die waarheid tem.
Magsmisbruik, venyn en haat volg mekaar met raad en daad, plaas dit waar dit niemand pla Waar mense nie meer kan vrae vra.
Alleen op ‘n stoep sien sy die horison glinster. Die verte bly leeg – wit seile waarna sy soek.
Duskant die ewenaar druis golwe sonder genade: berge water waardeur die skip vaar. Die bodem die vyand wat die matrose roep – ‘n gekners en gekraak breek hul moed.
Alleen op ‘n stoep staar sy oor die verte. Die koue brander wat binne haar spoel laat haar verdrink in die bodemlose poel …
Die 2019 Nasionale Waltons-Griffelkompetisie was weereens ’n groot sukses. Altesaam 12 skole oor Namibië het deelgeneem. 50 kortkuns- en 78 digkunsstukke is ontvang. Die beoordelaars ontvang die stukke anoniem. Baie geluk aan elke deelnemer! Die NASIONALE WALTONS-GRIFFEL SKRYFKOMPETISIE word sedert 2007 deur WAP (Windhoek Afrikaanse Privaatskool) geloods. Die doel van die kompetisie is om kreatiewe skrywers aan ‘n groter leserspubliek bloot te stel.
‘n Hoogtepunt vanjaar is dat Karli Rudolph (WBPHS) die wenner in Kortkuns sowel as Digkuns is. Twee ander deelnemers, Jana van Zijl (Pro- Ed Akademie) en Engela Genis (WHS), het beide meer as een plek in ‘n kategorie losgeskryf: Van Zyl was eerste én tweede in die kategorie Digkuns Gr. 10 – 12. Genis het ‘n tweede en derde plek in die kategorie Kortkuns gr. 8/9 verdien. Volgens ‘n besluit van die ouers en deelnemers self tydens ‘n vergadering in 2009 het elkeen egter net haar beste toekenning ontvang sodat meer deelnemers in wenposisies betrek kan word.
Augustus
skop sand en skarrel
dwarrelend rond met droë blare
beur teen elke deur
skryf teen ratelende rame
grimas
grawe stof
uit loopslootjies
vee vergete hope oop
en grintspat
wit dae
A a Die aasvoël kla,”Ek is nie mooi nie, en daarom het ek nie ‘n nooi nie. Ek wens ek was ‘n pou, want hy is mooi en hy’t ‘n vrou.”
B b Bobbejaan, bobbejaan, jy dink jy’s slim, omdat jy oor Boer se draad kan klim, maar Boer is vir jou baie kwaad, en span nou orals hakiesdraad.
C c Ch, ch, ch , ch, snork oupa beer. nag vir nag en weer en weer. Oumatjie beer is desperaat, en wil nou sommer die land verlaat.
D d Die dassie spring van klip tot klip. Sy ore gespits, sy stertjie wip-wip. Hy’s vinning soos blits en baie rats. Nou sien jy hom, dan’s hy weg woert-warts.
E e Vyf klein eendjies stap in ‘n ry om te gaan swem in die vlei. Ag nee, die vlei is dan kurkdroog, en die plaasdam se muur is veels te hoog.
F f Die hele familie fisant Krap heel dag rond in die sand. Wat hulle doen , wil jy weet? Hulle soek wurms om te eet.
G g Ek loop teen mure op en af, partykeer is ek sommer net laf, en lat val myself – kadoef – op jou bedjie en dink dis baie snaaks as jy skree: “Mamaaa, ‘n geitjie!”
H h As ‘n honderdpootjie skoene nodig het, is dit vir sy papa geheel en al geen pret. “Vyftig paar skoene”, sug hy swaar, “kos ‘n klomp geld so wrintie waar”.
I i As ietermago is ek bekend. Ek is ‘n baie komieklike vent. Raak jy aan my, rol ek myself op, en jy weet nie, waar’s my stert en waar’s my kop.
J j Jakkals wou gaan hoenders steel, op Tant Ralie se perseel. Min het hy geweet, die stomme dier, die hoenders het by die bure verjaarsdag gaan vier.
K k By die rivier bly Krokodil Morkel. Hy wil so graag sy tande borsel. Sy ma dink wat dan nou gedaan, waar kry ek so ‘n groot tandeborsel vandaan?
L l Op ‘n dag wandel koning leeu deur die veld. “Ek is vir niks bang nie,” spog hy, “ek is ‘n held, Ek hardloop vir niks en niemand weg nie”. Toe trap hy in ‘n byenes en kon nie ophou hardloop nie.
M m Kyk ‘n bietjie na die flukse mier, my kind, Iemand wat harder werk sal jy nêrens vind. Oplaai, aflaai, heen en weer geskarrel, dag vir dag. Geen gekla nie, nooit ooit lui nie, dit is sy gedrag.
N n Naaldekokertjie so fraai en so fyn, met vleuels wat blink in die helder sonskyn. As ek so sit en na jou kyk, sien ek dat jy amper soos ‘n helikopter lyk.
O o “O, grote Griet”, roep olifant “my toonnaels is veels te lank!” Te hulp kom veearts, Oudok Byl, Met sy groot skêr en almintige vyl.
P p Nou die dag stap Pikkie Pikkewein al langs die strand, en sien kinders in bont klere kastele bou in die sand. Net daar en dan het hy toe besluit: “As ek weer strand toe kom, trek ek my manelpak uit.
Q q Quentin sit by die tafel met ‘n groot woordeboek. ‘n Dier wat met ‘Q’ begin, nes sy naam, dis waarna hy soek. Maar dis alles verniet, glo my vry. want so ‘n dier sal hy nie kry.
R r Renoster se beste vriend sit op sy rug, Dis renostervoël wat hom waarsku as hy moet vlug. En as die bosluise renoster pla op sy lyf en sy kop, Pik-pik sy kleine vriend hul een vir een op.
S s Stadig, stadig, trap vir trap, kom skilpad hierlangs aangestap. Nou is hy moeg en trek sy kop en al vier sy voetjies binne in sy dop.
T t Toktokkie, jy’s darem ‘n oulike goggatjie. Klop-klop hardloop jy rond op soek na jou meisie. As jy skrik, val jy – woeps – op jou rug, En speel-speel jy’s dood met jou beentjies stokstyf in die lug
U u Professor Uil is ‘n knap onderwyser, maar die ouers is erg geteister, omdat Prof. Uil die hele dag net slaap, en die kinders in die klas sit en ginnegaap.
V v Verkleurmannetjie, ek wonder hoe jy dit doen, loop jy oor ons grasperk word jy groen, klim jy stadig langs die boomstam op, word jy grys van jou tone tot by jou kop.
W w So ‘n wurmpie is darem ‘n vraat, dink net aan kos van vroeg tot laat. Vreet gate dwarsdeur appels, pere en lemoene en sowaar ook deur die harde skille van pampoene.
X x Met sy bekkie klein speel die voëltjie op die xilifoon ‘n opgewekte deuntjie. Die brulpadda-koor sing saam uit volle bors, Almal dans en lag, net ou vlakvark bly steeds nors.
Y y Miena Krimpvarkie is verlief op Jan Ystervark. En nooi hom vir ‘n piekniek in die park. Haar mandjie vol gepak met vlieë, muskiete en lekker goggas. Jan is nie verheug nie, want hy eet net plante, blare en groen gras.
Z z Zoem, zoem,zoem vlieg ‘n by Hier by my neus verby. Gaan sit op my koeldrankblikkie en drink ewe astrant ‘n slukkie.
Z z Weet jy wat is ‘n zoempie? Dis ‘n oulike, klein duikertjie. Sy vel het ‘n blou skynsel en is snoesig sag, as jy hom wil sien, moet jy opstaan in die nag.
onverganklike spatsel lig in vergangklike vrotvleis vasgevang, gevangene
stry en stryd om te skyn sukkelend deur tralies wat jou hart omhein en gordyne, sluiers oor jou vensters
ooo om uit te breek los te maak hoog te sweef kuns en kwas woorde verweef in sprokie en sprak siel skeppend gedwing bo-oor die grense van stoflike sel uitvlug uit hierdie hel van menslikself skep jy tyd en skep jy tydelik in nabootsing van die Lig
spatsel lig onverganklik polsend lewend wagtend groeiend in die dieper donker spartelend teen die grendels
jou tyd van tydloosheid en ewige vryheid sal ook kom …
daar waar net God sien huil die winterwind oor jou, my kind drink jy die pynbeker, ledig jy tot die droesel stap jy, sonder haat, sonder nyd lig jy jou ken met waardigheid so ken ek jou, uitnemend vrou!
wat is Klaasvakie tog ‘n wonderstoute ding, hoor-hoor! *
soms is hy pure stuitig en suinig met sy sandjies
dan slaan hy my sommer oor
ek lê dan wawyd wakker
tot ek byna al my sluimer verloor
saggies roep ek na die nagtegaal
om vir my wiegeliedjies te kom sing
dít is vir jou ‘n luisterryke ding
tippie-tap-tip-tap hoor ek later
iemand stap op toontjies in die gang
wie sou dan wakkerword van die skone voëltjie se soete sang?
MAAR
dáár laat die nagtelik besoeker ietsie plotsend val
en om die deur wat na my kamer lei
loer ‘n stoutgesiggie van ‘n alte bekende karnallie
jy kan mos nooit jou hele sakkie sand
laat val nie…
‘n hele nag en nog ‘n dag, ek weet glad nie eens hoe lank nie
raak ons toe almal aan die slaap, van hier tot in die Kaap,
Klaasvaak inkluis, slaap toe heerlik snoesig in ons huis!
Dalene Mellet
dankie DF Malherbe: “Wat is die slaap, ‘n wondersoete ding”
