Vasgevang in hoop, liefde en pyn
Vasgevang in n warboel gedagtes
Vasgevang in lewe vol vraagtekens
Wie weet, wie besef, wie verstaan
Hoeveel kan mens vat voor mens vergaan
Die lewe loop sy loop
Die hart huil sy traan
Is daar iemand wat verstaan?
Wat bly oor van gee en gee?
Ontvang van houe sonder slaan!
Moeg vir gee, moeg vir soebat, moeg vir staan
Wie sal ooit verstaan
EIE FOTO
A a
Die aasvoël kla,”Ek is nie mooi nie,
en daarom het ek nie ‘n nooi nie.
Ek wens ek was ‘n pou,
want hy is mooi en hy’t ‘n vrou.”
B b
Bobbejaan, bobbejaan, jy dink jy’s slim,
omdat jy oor Boer se draad kan klim,
maar Boer is vir jou baie kwaad,
en span nou orals hakiesdraad.
C c
Ch, ch, ch , ch, snork oupa beer.
nag vir nag en weer en weer.
Oumatjie beer is desperaat,
en wil nou sommer die land verlaat.
D d
Die dassie spring van klip tot klip.
Sy ore gespits, sy stertjie wip-wip.
Hy’s vinning soos blits en baie rats.
Nou sien jy hom, dan’s hy weg woert-warts.
E e
Vyf klein eendjies stap in ‘n ry
om te gaan swem in die vlei.
Ag nee, die vlei is dan kurkdroog,
en die plaasdam se muur is veels te hoog.
F f
Die hele familie fisant
Krap heel dag rond in die sand.
Wat hulle doen , wil jy weet?
Hulle soek wurms om te eet.
G g
Ek loop teen mure op en af,
partykeer is ek sommer net laf,
en lat val myself – kadoef – op jou bedjie
en dink dis baie snaaks as jy skree: “Mamaaa, ‘n geitjie!”
H h
As ‘n honderdpootjie skoene nodig het,
is dit vir sy papa geheel en al geen pret.
“Vyftig paar skoene”, sug hy swaar,
“kos ‘n klomp geld so wrintie waar”.
I i
As ietermago is ek bekend.
Ek is ‘n baie komieklike vent.
Raak jy aan my, rol ek myself op,
en jy weet nie, waar’s my stert en waar’s my kop.
J j
Jakkals wou gaan hoenders steel,
op Tant Ralie se perseel.
Min het hy geweet, die stomme dier,
die hoenders het by die bure verjaarsdag gaan vier.
K k
By die rivier bly Krokodil Morkel.
Hy wil so graag sy tande borsel.
Sy ma dink wat dan nou gedaan,
waar kry ek so ‘n groot tandeborsel vandaan?
L l
Op ‘n dag wandel koning leeu deur die veld.
“Ek is vir niks bang nie,” spog hy, “ek is ‘n held,
Ek hardloop vir niks en niemand weg nie”.
Toe trap hy in ‘n byenes en kon nie ophou hardloop nie.
M m
Kyk ‘n bietjie na die flukse mier, my kind,
Iemand wat harder werk sal jy nêrens vind.
Oplaai, aflaai, heen en weer geskarrel, dag vir dag.
Geen gekla nie, nooit ooit lui nie, dit is sy gedrag.
N n
Naaldekokertjie so fraai en so fyn,
met vleuels wat blink in die helder sonskyn.
As ek so sit en na jou kyk,
sien ek dat jy amper soos ‘n helikopter lyk.
O o
“O, grote Griet”, roep olifant
“my toonnaels is veels te lank!”
Te hulp kom veearts, Oudok Byl,
Met sy groot skêr en almintige vyl.
P p
Nou die dag stap Pikkie Pikkewein al langs die strand,
en sien kinders in bont klere kastele bou in die sand.
Net daar en dan het hy toe besluit:
“As ek weer strand toe kom, trek ek my manelpak uit.
Q q
Quentin sit by die tafel met ‘n groot woordeboek.
‘n Dier wat met ‘Q’ begin, nes sy naam, dis waarna hy soek.
Maar dis alles verniet, glo my vry.
want so ‘n dier sal hy nie kry.
R r
Renoster se beste vriend sit op sy rug,
Dis renostervoël wat hom waarsku as hy moet vlug.
En as die bosluise renoster pla op sy lyf en sy kop,
Pik-pik sy kleine vriend hul een vir een op.
S s
Stadig, stadig, trap vir trap,
kom skilpad hierlangs aangestap.
Nou is hy moeg en trek sy kop
en al vier sy voetjies binne in sy dop.
T t
Toktokkie, jy’s darem ‘n oulike goggatjie.
Klop-klop hardloop jy rond op soek na jou meisie.
As jy skrik, val jy – woeps – op jou rug,
En speel-speel jy’s dood met jou beentjies stokstyf in die lug
U u
Professor Uil is ‘n knap onderwyser,
maar die ouers is erg geteister,
omdat Prof. Uil die hele dag net slaap,
en die kinders in die klas sit en ginnegaap.
V v
Verkleurmannetjie, ek wonder hoe jy dit doen,
loop jy oor ons grasperk word jy groen,
klim jy stadig langs die boomstam op,
word jy grys van jou tone tot by jou kop.
W w
So ‘n wurmpie is darem ‘n vraat,
dink net aan kos van vroeg tot laat.
Vreet gate dwarsdeur appels, pere en lemoene
en sowaar ook deur die harde skille van pampoene.
X x
Met sy bekkie klein speel die voëltjie
op die xilifoon ‘n opgewekte deuntjie.
Die brulpadda-koor sing saam uit volle bors,
Almal dans en lag, net ou vlakvark bly steeds nors.
Y y
Miena Krimpvarkie is verlief op Jan Ystervark.
En nooi hom vir ‘n piekniek in die park.
Haar mandjie vol gepak met vlieë, muskiete en lekker goggas.
Jan is nie verheug nie, want hy eet net plante, blare en groen gras.
Z z
Zoem, zoem,zoem vlieg ‘n by
Hier by my neus verby.
Gaan sit op my koeldrankblikkie
en drink ewe astrant ‘n slukkie.
Z z
Weet jy wat is ‘n zoempie?
Dis ‘n oulike, klein duikertjie.
Sy vel het ‘n blou skynsel en is snoesig sag,
as jy hom wil sien, moet jy opstaan in die nag.
©Kopiereg Gisela Tietz-Santos (2010)
Illistrasies deur
© Gerrie van Zyl
onverganklike spatsel lig
in vergangklike vrotvleis
vasgevang, gevangene
stry en stryd om te skyn
sukkelend deur tralies
wat jou hart omhein
en gordyne, sluiers
oor jou vensters
ooo om uit te breek
los te maak
hoog te sweef
kuns en kwas
woorde verweef
in sprokie en sprak
siel skeppend
gedwing bo-oor die grense
van stoflike sel
uitvlug uit hierdie hel
van menslikself
skep jy tyd
en skep jy tydelik
in nabootsing
van die Lig
spatsel lig onverganklik
polsend lewend wagtend
groeiend in die dieper donker
spartelend teen die grendels
jou tyd van tydloosheid
en ewige vryheid
sal ook kom …
Meraai
Ons sukkel so
om ‘n bestaan te maak,
dat ons heel vergeet
om te strewe na lewe.
En dan!
In pyn en angs stop die klok.
Benoude donkerte,
lugleë longe,
‘n bees op jou bors
wat wil in …
‘n Tier wat wil uit!
En jy weet –
Dis klaar. Die stryd is verby.
En daar is geen wenner
of verloorder.
Daar is net een plek op die podium,
stom spoke applous op die stadion.
En die sproeiligte gaan aan:
Spotlight op jou.
En jy is stil. Kalm.
En dan bedonnerd!
Nog? Nog tyd?
Om mee te wat?
Fok die onafgehandelde!
Fok die stukkende drome!
Fok die verlore jare!
Fok die potensiële niks
van môre se miskien!
Fok my stukkende hart
Wat weier om op te hou klop.
En môre?
Dis te vêr.
Nou, hier in hierdie oomblik
is daar stilte en kalmte.
En storms en orkane.
En stilte en kalmte …
En die tyd vir leef?
Kloppedie klop – met elke slag
Tel dit af
en af
Lup – een minder dup
om te leef.
Intussen?
Intussen bestaan ons –
miskien kan ons môre begin leef.
(c)Meraai
daar waar net God sien
huil die winterwind
oor jou,
my kind
drink jy die pynbeker,
ledig jy tot die droesel
stap jy,
sonder haat,
sonder nyd
lig jy jou ken met waardigheid
so ken ek jou, uitnemend vrou!
– Dalene Mellet
wat is Klaasvakie tog ‘n wonderstoute ding, hoor-hoor! *
soms is hy pure stuitig en suinig met sy sandjies
dan slaan hy my sommer oor
ek lê dan wawyd wakker
tot ek byna al my sluimer verloor
saggies roep ek na die nagtegaal
om vir my wiegeliedjies te kom sing
dít is vir jou ‘n luisterryke ding
tippie-tap-tip-tap hoor ek later
iemand stap op toontjies in die gang
wie sou dan wakkerword van die skone voëltjie se soete sang?
MAAR
dáár laat die nagtelik besoeker ietsie plotsend val
en om die deur wat na my kamer lei
loer ‘n stoutgesiggie van ‘n alte bekende karnallie
jy kan mos nooit jou hele sakkie sand
laat val nie…
‘n hele nag en nog ‘n dag, ek weet glad nie eens hoe lank nie
raak ons toe almal aan die slaap, van hier tot in die Kaap,
Klaasvaak inkluis, slaap toe heerlik snoesig in ons huis!
Dit is net die Heer
Wat jou kan oortiug om te bekeer
Dan wil jy hê meer en meer
Van wat die Heer jou kan leer
Ek maak heel en Ek genees
Aanvaar jy net die Heilige Gees
In my arms wil Ek jou vas hou
Doen My wil en wees getrou
‘n Groot getuie sal jy vir my wees
Selfs daar waar hulle van jou gaan lees
Orals oor sal jy van My getuig
En met My teenwoordigheid
Sal hulle My toejuig!
Katrien
Die lewens pad
Lank hard en warm
Waar sal my hulp vandaan kom
Nog ‘n tree
Dan ‘n glimlag
10 sent in die pad steweig gebêre
Dan “hoor” ek die antwoord
Beur vorentoe my kind
Ek IS daar vir jou
Katrien
Droog is die aarde
Met berg rots so trots
Bossies wat spog met groen
Met myle van niks so mooi
Geen warm of koud ooit te veel
‘n Skoonheid wat mens se hart steel
Katrien
Wat ek vandag hier beleef
Sal ek nimmer ooit vergeet
Met blomme wat dans in die wind
Net so uitgelate soos ‘n kind
Die kleure het my weg gevoer
Op ‘n rustige gemoets toer
Die blomme is onbeskryflik mooi
Ek moet myself weer hierheen nooi
Om self die blomme so te kan aanskou
Sal ek my lewe lank onthou
Met ‘n mengelmoes van kleur so mooi
Die natuur so in blomme getooi
Katrien
Ja of nee, wie weet
Wie sal sê
Nou hier, dan weg?
Die wind waai
Waar kan dit mis?
Ja, dis hoe dit is
Baie tyd, min tyd
Altyd koffie tyd!
Katrien
Wat is daar te vrees
Met Jesus aan ons sy
Hoe wonderlik kan die lewe wees
As ons vas glo en bely
Jesus het vir ons gestref
Hy is daar vir swaar en seer
Hy wil ons daagliks net bederf
Al wat Hy vra is dat ons bekeer
Op die Glorie van Jesus sal ons ry
Sy wil vir ons, sal ons dan kry
Ag hoe lekker is dit nie om te weet
Dat Hy sal ons nimmer as te ooit vergeet
Katrien
O hoe heerlik is die lewe nie
Wanneer ‘n mens kan deel
Die Here wys jou altyd wie
En Hy sal ‘n ontmoeting reel
Dis so heerlik om te weet
Dat Sy Gees die leiding neem!
Wat Hy ons leer moet ons nooit vergeet
Gaan vertel dit aan elkeen
So sê die Heer: “ons moet getuig”
Om stil te bly is tog verkeerd
En ons harte sal dan juig
Want die smal pad voel dan breed
As ons ‘n ander nie kan voer
Loop ons ‘n groot gevaar
Want om te stoor soos ‘n gierige boer
Sal als in ons laat serf, sowaar
Katrien
Dit is altyd nodig om te weet
Dat Jesus het jou lief
En ons moet nimmer ooit vergeet
Die Bybel is ‘n brief
‘n Liefdes brief geskryf vir jou en my
Met aanwysings om op Sy pad te bly
Om die Bybel altyd goed te lees
Moet vir my en jou baie kosbaar wees
Die Here sê: “kom na My, groot en klein”
‘n Lewens pad het Ek met elke een
Ek sal jou was en maak jou rein
As jy wil, kan jy op My skouer ween
Ja, die Bybel is ‘n heilige boek
En ons hoef nie veel verder te soek
Vir vreugde, geluk en voorsiening kan ons vra
Want as ons die aanwysings volg, sê Jesus altyd JA!
Katrien
Ek wil ‘n gedigie skryf,
Oor ‘n intresante bedryf.
Die onderwerp is ‘n soliede ding,
Wat baie gedagtes weer terug bring.
Oor al die jare heen,
Is daar lag en daar is ween.
Daar is lelik en daar is mooi,
Daar is kleure soos wit en rooi.
Ja, hy was aanterklik en hy was blas,
Toe hy skiedelik net daar was.
Sy oë is blou en hy’s gebou,
Hy was ‘n regte “casanova” ou.
Oor mooi en lelik kan mens nie stry,
Elke mens kan tyd aan sy eie gedagtes wei.
My hart het geklop en my bene was lam,
Dit wat hier staan is sowaar ‘n man!
Hy het gedraai en na my gekyk,
Met oë wat mens wil laat beswyk.
Ek vat sy hand en stel my voor,
Sy stem was soos musiek in my oor.
Sy aksent sal ek nooit vergeet.
Eendag sal ek hom weer sien, ek weet,
Dan, met al die mooi wat uit hom straal,
Sal ek dan aan hom sê “vaarwel”!
Katrien
Wie kan die hart van die mens beter as Ek verstaan?
Wie het met meer pyn as Ek deur die lewe gegaan?
Ja, Ek maak heel en Ek genees,
Maar My kind, jy sal moet geduldig wees.
Onthou ‘n diep sny wat te vinnig heg,
Is nog vuil van binne, al lyk hy reg.
Dan moet ‘n mens deur al die pyn weer gaan,
Om die kieme wat nog binne is te verslaan.
So, op My tyd sal Ek jou heel,
Al voel die pyn soms vir jou te veel.
Laat Ek jou salf met my liefde en genade nou,
Laat My toe om jou styf in My arms vas te hou.
Op My tyd sal Ek jou genees,
Sodat jy weer perfek van binne kan wees.
Al wat Ek vra is bly by My, en bly getrou,
Onthou jy is My perfekte werk, en Ek is lief vir jou!
Katrien
Hoe maklik is dit nie om te sê:
Byt vas, die lewe moet aangaan.
Hoe maklik is dit nie om te sê:
Toe maar, ek verstaan.
Hoe maklik sê die mense nie:
“Alles kom weer reg jy weet”
Hoe maklik sê die mense nie:
Jy moet maar vergewe en vergeet.
Ek wens net iemand wil verstaan!
In myself is ek besig om te vergaan.
Wat gaan van my oorbly as ek eendag groot is!
Wat gaan ek maak as alles hier binne in my dood is?
Ek het nie meer krag om te baklei,
Teen dit wat my elke dag onder kry.
Hoekom is die lewe tog so wreed,
Dat hulle van ons kinders se pyn nie weet!
Katrien
eie
(Jan N. Alleman)
Gister was ‘n donker nag!
Dood het spykers
Deur ‘n hart gekloof.
Ons almal weet,
Maar
Niemand ken die omvang van die leed.
Elke wroeging dra ‘n ander naam
As jou’e, vriend.
