Kategorie: Poësie

Dit is net die Heer

Wat jou kan oortiug om te bekeer

Dan wil jy hê meer en meer

Van wat die Heer jou kan leer

Ek maak heel en Ek genees

Aanvaar jy net die Heilige Gees

In my arms wil Ek jou vas hou

Doen My wil en wees getrou

‘n Groot getuie sal jy vir my wees

Selfs daar waar hulle van jou gaan lees

Orals oor sal jy van My getuig

En met My teenwoordigheid

Sal hulle My toejuig!

Katrien

Die lewens pad

Lank hard en warm

Waar sal my hulp vandaan kom

Nog ‘n tree

Dan ‘n glimlag

10 sent in die pad steweig gebêre

Dan “hoor” ek die antwoord

Beur vorentoe my kind

Ek IS daar vir jou

Katrien

Droog is die aarde

Met berg rots so trots

Bossies wat spog met groen

Met myle van niks so mooi

Geen warm of koud ooit te veel

‘n Skoonheid wat mens se hart steel

Katrien

Wat ek vandag hier beleef

Sal ek nimmer ooit vergeet

Met blomme wat dans in die wind

Net so uitgelate soos ‘n kind

Die kleure het my weg gevoer

Op ‘n rustige gemoets toer

Die blomme is onbeskryflik mooi

Ek moet myself weer hierheen nooi

Om self die blomme so te kan aanskou

Sal ek my lewe lank onthou

Met ‘n mengelmoes van kleur so mooi

Die natuur so in blomme getooi

Katrien

Ja of nee, wie weet

Wie sal sê

Nou hier, dan weg?

Die wind waai

Waar kan dit mis?

Ja, dis hoe dit is

Baie tyd, min tyd

Altyd koffie tyd!

Katrien

Wat is daar te vrees

Met  Jesus aan ons sy

Hoe wonderlik kan die lewe wees

As ons vas glo en bely

Jesus het vir ons gestref

Hy is daar  vir swaar en seer

Hy wil ons daagliks net bederf

Al wat Hy vra is dat ons bekeer

Op die Glorie van Jesus sal ons ry

Sy wil vir ons, sal ons dan kry

Ag hoe lekker is dit nie om te weet

Dat Hy sal ons nimmer as te ooit vergeet

Katrien

O hoe heerlik is die lewe nie

Wanneer ‘n mens kan deel

Die Here wys jou altyd wie

En Hy sal ‘n ontmoeting reel

Dis so heerlik om te weet

Dat Sy Gees die leiding neem!

Wat Hy ons leer moet ons nooit vergeet

Gaan vertel dit aan elkeen

So sê die Heer: “ons moet getuig”

Om stil te bly is tog verkeerd

En ons harte sal dan juig

Want die smal pad voel dan breed

As ons ‘n ander nie kan voer

Loop ons ‘n groot gevaar

Want om te stoor soos ‘n gierige boer

Sal als in ons laat serf, sowaar

Katrien

Dit is altyd nodig om te weet

Dat Jesus het jou lief

En ons moet nimmer ooit vergeet

Die Bybel is ‘n brief

‘n Liefdes brief geskryf vir jou en my

Met aanwysings om op Sy pad te bly

Om die Bybel altyd goed te lees

Moet vir my en jou baie kosbaar wees

Die Here sê: “kom na My, groot en klein”

‘n Lewens pad het Ek met elke een

Ek sal jou was en maak jou rein

As jy wil, kan jy op My skouer ween

Ja, die Bybel is ‘n heilige boek

En ons hoef nie veel verder te soek

Vir vreugde, geluk en voorsiening kan ons vra

Want as ons die aanwysings volg, sê Jesus altyd JA!

Katrien

 

Ek wil ‘n gedigie skryf,

Oor ‘n intresante bedryf.

Die onderwerp is ‘n soliede ding,

Wat baie gedagtes weer terug bring.

Oor al die jare heen,

Is daar lag en daar is ween.

Daar is lelik en daar is mooi,

Daar is kleure soos wit en rooi.

Ja, hy was aanterklik en hy was blas,

Toe hy skiedelik net daar was.

Sy oë is blou en hy’s gebou,

Hy was ‘n regte “casanova” ou.

Oor mooi en lelik kan mens nie stry,

Elke mens kan tyd aan sy eie gedagtes wei.

My hart het geklop en my bene was lam,

Dit wat hier staan is sowaar ‘n man!

Hy het gedraai en na my gekyk,

Met oë wat mens wil laat beswyk.

Ek vat sy hand en stel my voor,

Sy stem was soos musiek in my oor.

Sy aksent sal ek nooit vergeet.

Eendag sal ek hom weer sien, ek weet,

Dan, met al die mooi wat uit hom straal,

Sal ek dan aan hom sê “vaarwel”!

Katrien

Wie kan die hart van die mens beter as Ek verstaan?

Wie het met meer pyn as Ek deur die lewe gegaan?

Ja, Ek maak heel en Ek genees,

Maar My kind,  jy sal moet geduldig wees.

Onthou ‘n diep sny wat te vinnig heg,

Is nog vuil van binne, al lyk hy reg.

Dan moet ‘n mens deur al die pyn weer gaan,

Om die kieme wat nog binne is te verslaan.

So, op My tyd sal Ek jou heel,

Al voel die pyn soms vir jou te veel.

Laat Ek jou salf met my liefde en genade nou,

Laat My toe om jou styf in My arms vas te hou.

Op My tyd sal Ek jou genees,

Sodat jy weer perfek van binne kan wees.

Al wat Ek vra is bly by My, en bly getrou,

Onthou jy is My perfekte werk, en Ek is lief vir jou!

Katrien

Hoe maklik is dit nie om te sê:

Byt vas, die lewe moet aangaan.

Hoe maklik is dit nie om te sê:

Toe maar,  ek verstaan.

Hoe maklik sê die mense nie:

“Alles kom weer reg jy weet”

Hoe maklik sê die mense nie:

Jy moet maar vergewe en vergeet.

Ek wens net iemand wil verstaan!

In myself is ek besig om te vergaan.

Wat gaan van my oorbly as ek eendag groot is!

Wat gaan ek maak as alles hier binne in my dood is?

Ek het nie meer krag om te baklei,

Teen dit wat my elke dag onder kry.

Hoekom is die lewe tog so wreed,

Dat hulle van ons kinders se pyn nie weet!

Katrien

eie

Saggies deur haar hare streel n sagte wind .
Stil sit sy daar, staar die verte in.
Dis haar ‘alleen’ plekkie, waarheen sy altyd kom as alles te veel raak.

Die dae is trietsig en klam.
Die koue vat vat aan haar vel sagte vel.
Vir ure kon sy so ver weg in haar eie wêreld verdwyn.
In haar eie wêreld waar sy veilig voel.
Waar niks en niemand op daai oomblik saak gemaak het nie.

Soms draai haar gedagtes na haarself, dan rol die trane oor haar wange. 
Die nat strepies vang die koue vas, maar sy voel dit skaars.

Die mis van die aand se koue maak haar sagte vel klam en koud.
Dis n ‘diep klam’ maar amper lekker koue.
Die trane rol sonder keer, en sy is in haar eie ‘ ek ‘ plekkie.

In haar swaar hart verlang sy vanaand daai soort verlang.
Die soort verlang na iemand wat sy nie ken nie.

Uit die niet kom sit die mooiste klein voëltjie hom voor haar neer.
Dit ruk haar terug na nou, na die werklikheid.

Stadig vee sy die trane met haar koue hand van haar sagte wange af.
Met n sagtheid in haar oë en n sagte, amper skelm, glimlaggie kyk sy na die voëltjie.
Ook vir my, dink sy….. ook vir my!
Met n baie ligter hart staan sy op, en is reg om die volgende berg te versit.