Vasgevang in hoop, liefde en pyn
Vasgevang in n warboel gedagtes
Vasgevang in lewe vol vraagtekens
Wie weet, wie besef, wie verstaan
Hoeveel kan mens vat voor mens vergaan
Die lewe loop sy loop
Die hart huil sy traan
Is daar iemand wat verstaan?
Wat bly oor van gee en gee?
Ontvang van houe sonder slaan!
Moeg vir gee, moeg vir soebat, moeg vir staan
Wie sal ooit verstaan
EIE FOTO
Dit is net die Heer
Wat jou kan oortiug om te bekeer
Dan wil jy hê meer en meer
Van wat die Heer jou kan leer
Ek maak heel en Ek genees
Aanvaar jy net die Heilige Gees
In my arms wil Ek jou vas hou
Doen My wil en wees getrou
‘n Groot getuie sal jy vir my wees
Selfs daar waar hulle van jou gaan lees
Orals oor sal jy van My getuig
En met My teenwoordigheid
Sal hulle My toejuig!
Katrien
Die lewens pad
Lank hard en warm
Waar sal my hulp vandaan kom
Nog ‘n tree
Dan ‘n glimlag
10 sent in die pad steweig gebêre
Dan “hoor” ek die antwoord
Beur vorentoe my kind
Ek IS daar vir jou
Katrien
Droog is die aarde
Met berg rots so trots
Bossies wat spog met groen
Met myle van niks so mooi
Geen warm of koud ooit te veel
‘n Skoonheid wat mens se hart steel
Katrien
Wat ek vandag hier beleef
Sal ek nimmer ooit vergeet
Met blomme wat dans in die wind
Net so uitgelate soos ‘n kind
Die kleure het my weg gevoer
Op ‘n rustige gemoets toer
Die blomme is onbeskryflik mooi
Ek moet myself weer hierheen nooi
Om self die blomme so te kan aanskou
Sal ek my lewe lank onthou
Met ‘n mengelmoes van kleur so mooi
Die natuur so in blomme getooi
Katrien
Ja of nee, wie weet
Wie sal sê
Nou hier, dan weg?
Die wind waai
Waar kan dit mis?
Ja, dis hoe dit is
Baie tyd, min tyd
Altyd koffie tyd!
Katrien
Wat is daar te vrees
Met Jesus aan ons sy
Hoe wonderlik kan die lewe wees
As ons vas glo en bely
Jesus het vir ons gestref
Hy is daar vir swaar en seer
Hy wil ons daagliks net bederf
Al wat Hy vra is dat ons bekeer
Op die Glorie van Jesus sal ons ry
Sy wil vir ons, sal ons dan kry
Ag hoe lekker is dit nie om te weet
Dat Hy sal ons nimmer as te ooit vergeet
Katrien
O hoe heerlik is die lewe nie
Wanneer ‘n mens kan deel
Die Here wys jou altyd wie
En Hy sal ‘n ontmoeting reel
Dis so heerlik om te weet
Dat Sy Gees die leiding neem!
Wat Hy ons leer moet ons nooit vergeet
Gaan vertel dit aan elkeen
So sê die Heer: “ons moet getuig”
Om stil te bly is tog verkeerd
En ons harte sal dan juig
Want die smal pad voel dan breed
As ons ‘n ander nie kan voer
Loop ons ‘n groot gevaar
Want om te stoor soos ‘n gierige boer
Sal als in ons laat serf, sowaar
Katrien
Dit is altyd nodig om te weet
Dat Jesus het jou lief
En ons moet nimmer ooit vergeet
Die Bybel is ‘n brief
‘n Liefdes brief geskryf vir jou en my
Met aanwysings om op Sy pad te bly
Om die Bybel altyd goed te lees
Moet vir my en jou baie kosbaar wees
Die Here sê: “kom na My, groot en klein”
‘n Lewens pad het Ek met elke een
Ek sal jou was en maak jou rein
As jy wil, kan jy op My skouer ween
Ja, die Bybel is ‘n heilige boek
En ons hoef nie veel verder te soek
Vir vreugde, geluk en voorsiening kan ons vra
Want as ons die aanwysings volg, sê Jesus altyd JA!
Katrien
Die vrou
Eendag was daar ‘n vrou
Sy was nie baie klein gebou
Sy het ‘n hart vir mense gehad
En was beskikbaar van vroeg tot laat
Met haar volla was sy in haar glorie
Maar ai, toe wou sy nie hoor nie
Sy kon soms ook baie praat
En sy was almal se beste maat
Vir die Here het sy ook gewerk
In haar geloof was sy altyd sterk
Mag die Here se sëen altyd op haar rus
Al voel haar vuurtjie soms geblus
Katrien
Ek wil ‘n gedigie skryf,
Oor ‘n intresante bedryf.
Die onderwerp is ‘n soliede ding,
Wat baie gedagtes weer terug bring.
Oor al die jare heen,
Is daar lag en daar is ween.
Daar is lelik en daar is mooi,
Daar is kleure soos wit en rooi.
Ja, hy was aanterklik en hy was blas,
Toe hy skiedelik net daar was.
Sy oë is blou en hy’s gebou,
Hy was ‘n regte “casanova” ou.
Oor mooi en lelik kan mens nie stry,
Elke mens kan tyd aan sy eie gedagtes wei.
My hart het geklop en my bene was lam,
Dit wat hier staan is sowaar ‘n man!
Hy het gedraai en na my gekyk,
Met oë wat mens wil laat beswyk.
Ek vat sy hand en stel my voor,
Sy stem was soos musiek in my oor.
Sy aksent sal ek nooit vergeet.
Eendag sal ek hom weer sien, ek weet,
Dan, met al die mooi wat uit hom straal,
Sal ek dan aan hom sê “vaarwel”!
Katrien
Wie kan die hart van die mens beter as Ek verstaan?
Wie het met meer pyn as Ek deur die lewe gegaan?
Ja, Ek maak heel en Ek genees,
Maar My kind, jy sal moet geduldig wees.
Onthou ‘n diep sny wat te vinnig heg,
Is nog vuil van binne, al lyk hy reg.
Dan moet ‘n mens deur al die pyn weer gaan,
Om die kieme wat nog binne is te verslaan.
So, op My tyd sal Ek jou heel,
Al voel die pyn soms vir jou te veel.
Laat Ek jou salf met my liefde en genade nou,
Laat My toe om jou styf in My arms vas te hou.
Op My tyd sal Ek jou genees,
Sodat jy weer perfek van binne kan wees.
Al wat Ek vra is bly by My, en bly getrou,
Onthou jy is My perfekte werk, en Ek is lief vir jou!
Katrien
Hoe maklik is dit nie om te sê:
Byt vas, die lewe moet aangaan.
Hoe maklik is dit nie om te sê:
Toe maar, ek verstaan.
Hoe maklik sê die mense nie:
“Alles kom weer reg jy weet”
Hoe maklik sê die mense nie:
Jy moet maar vergewe en vergeet.
Ek wens net iemand wil verstaan!
In myself is ek besig om te vergaan.
Wat gaan van my oorbly as ek eendag groot is!
Wat gaan ek maak as alles hier binne in my dood is?
Ek het nie meer krag om te baklei,
Teen dit wat my elke dag onder kry.
Hoekom is die lewe tog so wreed,
Dat hulle van ons kinders se pyn nie weet!
Katrien
eie
Saggies deur haar hare streel n sagte wind .
Stil sit sy daar, staar die verte in.
Dis haar ‘alleen’ plekkie, waarheen sy altyd kom as alles te veel raak.
Die dae is trietsig en klam.
Die koue vat vat aan haar vel sagte vel.
Vir ure kon sy so ver weg in haar eie wêreld verdwyn.
In haar eie wêreld waar sy veilig voel.
Waar niks en niemand op daai oomblik saak gemaak het nie.
Soms draai haar gedagtes na haarself, dan rol die trane oor haar wange.
Die nat strepies vang die koue vas, maar sy voel dit skaars.
Die mis van die aand se koue maak haar sagte vel klam en koud.
Dis n ‘diep klam’ maar amper lekker koue.
Die trane rol sonder keer, en sy is in haar eie ‘ ek ‘ plekkie.
In haar swaar hart verlang sy vanaand daai soort verlang.
Die soort verlang na iemand wat sy nie ken nie.
Uit die niet kom sit die mooiste klein voëltjie hom voor haar neer.
Dit ruk haar terug na nou, na die werklikheid.
Stadig vee sy die trane met haar koue hand van haar sagte wange af.
Met n sagtheid in haar oë en n sagte, amper skelm, glimlaggie kyk sy na die voëltjie.
Ook vir my, dink sy….. ook vir my!
Met n baie ligter hart staan sy op, en is reg om die volgende berg te versit.
Is jy hardseer of is jy bang
Dan sal ek vir jou die son wil vang
Kalmte sal ek in jou hart bring
Terwyl ek in die son so sing
Met my sonkleur wat jou so vasvang
Weet ek jys ok al is jy bang
Elke dag sal ek jou stralend groet
Tot ek weer moet gaan – vir altyd – vir goed
Vroeg oggend staan hy op
Sy treë weer swaar en stadig
Skiffel, skiffel skuif sy voete vorentoe
langsaam, tree vir tree
Sy kop hang, asof dit te swaar is vir sy nek.
Die selfde nek wat eens op ‘n tyd net spiere was.
Nou, sag en vol lewenslyne.
Lewenslyne van lief, leed, swaar kry en gelukkig wees.
Sy gesig is somber, sonder enige emosie.
Hy lyk ver weg. Sy eens glinsterende oe,
nou sag; maar dof, amper leweloos
Sjhloep sjhloep beur hy vorentoe.
“Ek kan nie meer nie”, fluister hy
“Ek wil nie meer nie”, met ‘n amper nie hoorbare stem.
Stadig vorentoe. Tot by sy stoel.
‘n Stoel wat al jare lank op die selfde plek staan.
Met ‘n sug sak hy op sy stoel neer.
“Hoe lank nog”, fluister hy
Dan kyk hy stadig op.
Hy kry so ‘skelm glimlag’ op sy gesig terwyl hy vir my kyk.
Ëk lief jou ou dier” sê hy met ‘n sagte stem.
Vir ‘n oomblik is daar ‘n vonkel in sy oë,
maar dan’s dit weg. Die smile, die vonkel, die opkyk.
Hy haal swaar en stadig asem.
“Ïs jy ok?”vra ek
Met moeite lig hy weer sy kop.
Hy kyk na my met swaar dowwe oë….
Eens op ‘n tyd die mooiste blou vonkelinde oe vol ondeundheid en liefde.
Om die oë, nou net sagte lag plooitjies vir onthou.
Sy gesig, vol sterk lewens lyne deur ons Vader gevorm en geplaas vir elke tree gestap.
Dan praat hy saggies dog ernstig
“Ëk kan nie meer nie” sê hy sê hy sag.
“Ek is moeg”. Hy haal diep asem:
“Ek is so moeg. Ek wil huis toe gaan”
Fluister hy. Sy kop sak weer stadig.
Ek vat sy hande styf tussen myne waar ek langs hom sit. Ek skyf nog nader en sit my arm om sy eens gespierde lyf en lê met my kop op sy skouer.
Ek haal stadig diep asem, en sê in ‘n sagte, rustige stem:-
“Hy sal kom, ou man. Hy sal kom. Op Sy tyd, sal hy jou kom haal”.
Ek sluit my oë en dank my Vader vir nog ‘n dag.
My trane kind
In my hart vas gebind
Onder my hart was jy toegevou
Reeds toe was ek lief vir jou
Maar groot word is seer
En die lewe is wreed
Jou lewens bad was breed
En niemand kon die groot word einas keer
Op jou eie wou jy gaan
Op jou eie twee bene staan
So, dag en nag het ek gebid
In my gedagtes het jy altyd gesit
Die lewe het jou rond gegooi
Elke dag was nie so mooi
Maar diep in jou hart het jy geweet
Is daar ‘n ma wat jou nie vergeet
Jou donker wolke het nou verdwyn
En die son begin vir jou nou skyn
Met al die lesse deur die lewe geleer
Is jy daar vir ander met seer
Wie is ek?
Waar vind ek myself?
Op ‘n wolk met ‘n silver rand,
Of in die son wat als verbrand?
Soms droom ek ek val en val
Sonder einde in ons heelal
Soms voel dit of ek sweef na bo
Die lekkerste vryheid, ongesteurd
Dan sit ek weer uitbarstend van die lag
Ek onthou so goed daai komiese slag
Nou’s dit weer trane wat rol
‘n Mens wil net vir die wêreld weghol
Maar dan kyk ek om my heen
En ek besef; Ek’s nie alleen
Soveel mense daakliks om heen
Wat se goedheid op MY neer’reen!
Daar loop sy in haar mini
Manne, jul wil dit nie sien nie
Tik-tak, tik-tak trippel sy daar
Ek moet net keer om nie te staar
Die boudjies swaai heen en weer
Ek kan my glimlag nie keer
Waar gaan sy so arrogant heen
Met haar slanke lyfie, soos geeneen
Met haar onberispelike houding
Lyk dit of sy vir die sterre kan sing
Met wimpers wat wapper en wink
Wonder sy wat almal van haar dink
“My mens, en toe gebeur dit mos:
Daar trek sy met n geblaf los!
Boeta, jy verstaan nie, jy moes dit hoor-
Die gekef klink toe soos ‘n “kief-kief” op die oor!
(c) Katrien
Dit is altyd nodig om te weet
Dat Jesus het jou lief
En ons moet nimmer ooit vergeet
Die Bybel is ‘n brief
‘n Liefdes brief geskryf vir jou en my
Met aanwysings om op Sy pad te bly
Om die Bybel altyd goed te lees
Moet vir my en jou baie kosbaar wees
Die Here sê, kom na My, groot en klein
Want ‘n lewensplan het ek met elke een
Ek sal jou was, en Ek maak jou rein
As jy wil, kan jy op My skouer ween
Ja, die Bybel is ‘n heiligeboek
En ons hoef nie veel verder te soek
Vir vreugde, geluk en voorsiening kan ons vra
As ons die aanwysings volg, sê Jesus altyd JA!
(c)Katrien
