onverganklike spatsel lig
in vergangklike vrotvleis
vasgevang, gevangene
stry en stryd om te skyn
sukkelend deur tralies
wat jou hart omhein
en gordyne, sluiers
oor jou vensters
ooo om uit te breek
los te maak
hoog te sweef
kuns en kwas
woorde verweef
in sprokie en sprak
siel skeppend
gedwing bo-oor die grense
van stoflike sel
uitvlug uit hierdie hel
van menslikself
skep jy tyd
en skep jy tydelik
in nabootsing
van die Lig
spatsel lig onverganklik
polsend lewend wagtend
groeiend in die dieper donker
spartelend teen die grendels
jou tyd van tydloosheid
en ewige vryheid
sal ook kom …
Meraai
