onverganklike spatsel lig
in vergangklike vrotvleis
vasgevang, gevangene

stry en stryd om te skyn
sukkelend deur tralies
wat jou hart omhein
en gordyne, sluiers
oor jou vensters

ooo om uit te breek
los te maak
hoog te sweef 
kuns en kwas
woorde verweef
in sprokie en sprak
siel skeppend
gedwing bo-oor die grense
van stoflike sel
uitvlug uit hierdie hel
van menslikself
skep jy tyd
en skep jy tydelik
in nabootsing 
van die Lig

spatsel lig onverganklik
polsend lewend wagtend
groeiend in die dieper donker
spartelend teen die grendels

jou tyd van tydloosheid 
en ewige vryheid
sal ook kom …

Meraai