Die Namib Skryf – sonder grense – Waar Afrikaans bymekaarkom

‘n Bruin blaar tuimel

woordvanger 

 ek gooi die net blindelings in
 sleep die woorde nes blink lywe op droë papier
 om die brak te verlos
 sodat sout in waardige kristalle 
 of swart of wit
 selfs pienk gekaats word
 vir onlawwe smaak, ontsmetting en preservering

 woorde moet uiteindelik swart op wit lê

 (c)Henriëtte van Wyk

Henriëtte van Wyk deel met alle eer na Bo haar skrywersvreugde met die DNS-ers.

Haar bundel, ‘n Bruin blaar tuimel, is teen November (N$220) op die rakke, maar dit is vooraf teen n winskopieprys (N$195) by die onderstaande skakels beskikbaar. Geen koerierkoste te betale.

“Ek het vir Hen leer ken as een van die mees stabiliserende invloede in my lewe – en ook in my skryfwerk. Hierdie bundel van haar is ‘n moet! Op haar sagte, maar ferm en bitterlik regverdige manier, vat sy die lewe vas in flits oomblikke met woorde wat tref.” Meraai

“Henriëtte verbeeld uiters raak (en nie sonder humor nie) die naderende wegtuimel vanaf dit wat ons “lewe” noem. Enersyds word daar oopkop vrede gemaak met die erosieproses. Andersyds verwonder die liriese spreker haar daaraan dat sy dit wat voorheen misterieus en onsienbaar was, juis nóú – vanweë die stadiger pas – kan uitken en geniet.”

Aldus dr. Chrisna Beuke-Muir, Senior Lektor (Afrikaans en Nederlands) UNAM en medestigter van die Windhoek Woordfees (2013)

Die bundel kan by Minimal Press en by Amazon bestel word.

’n Bruin blaar tuimel

Totsiens Kaspaas Totsiens

( Laaste groet aan Dr Japie van Zyl )

Totsiens Kaspaas Totsiens,
Jou tyd by ons was nie ongesiens.

Die spore wat jy laat,
gaan ons kinders tot by mars kan sien ou maat.
Namibia het n held verloor,
maar jou erfenis gaan ons nog vir n honderd jaar bekoor.

Jou helikopter sal jy nie sien,
maar ons sal weet jy moes dit verdien.

As n blonde seun het jy die kabeljou ingeryg,
maar tyd het jy gemaak om vir Bessie te vryf.

Bessie se vleisie,
het ek meer as sy waardeer,
maar sy sou dit onthou,
soos gister se weer.

My hart vandag is ‘n tranedal,
my woorde swaar soos bomme wat val.

Skielik is die selfoon stil,
nogtans sal jou stem ewig die ruimte vul.

Jou plekkie langs Kalfie is leeg vandag,
Nogtans sien ons jou in die sterre vannag.

Totsiens Kaspaas Totsiens.

EPENETUS © 2020 SEPTEMBER
In opdrag; Annatjie van Zyl (Suster)

Tuin in Damaraland

Bring jou Hilux Namib toe,
ek sal jou die modderhotel gaan wys

Nou raak ek lus om julle na my agterplaas te laat reis.

‘n Paar kilometer weg, loop Bennie in die sand

Dorre rou land !

Waar die Namibwoestyn se eindelose tweespoor paadjie,

jou in die nimmer einde laat verdwaal.

Jou laat vergeet van die sleg van die lewe …

Waar God Sy skoonheid wys, word jy vergewe …

Daar waar die sinkplaat jou vat
verby die Brandberg binne die Gobobos in.

Verby Amatismyne en klipkappers wat hoop,
wat die volgende gelukkie sal bring.

Langs die rots waar die Ai-Aiba jag maak om te oorleef.
en die varkie hom tuis maak tussen mens
om ook na sy deel te streef.

Tussen skelm kronkels wat styg en skielik wegsak
om jou maag te laat draai …

Okombahe verby.

Tot waar die son sy kop in skaamte sak agter die Brandberg …
tot more toe …

En die reisigershoop jou gretig laat gryp na klip
om ook deel te word van die monument.

Om dan n pizza te kan deel met Basil,
die ou legende van die Brandberg.
hy sal jou vertel die berg is honderd en dertig miljoen en 15 jaar oud.

Op die ou tinmyn se hoop kyk ons wes en kry koud.

So het Damaraland my verlief gemaak op sy son,

sy skurwe klippe,

en ook sy berg.

Waar is jy dat ek jou my tuin kan wys?
kom gou …
die tyd is nie op onse lys

Hartklop FM oor Meraai

Vir die liefde van Afrikaans en Damaraland

Die Meester van Verdwaal

Die Meester van Verdwaal, ek en die hond maak ‘n pitstop by die voormens prentjies.

Gisteraand se oorskiet ribbetjie laat ‘n subtiele hardekool rook teen die palet en verf ons vingers en lippe blink met vet.

Die spore wat ons volg, raak dowwer en smaller. Pad raak 2 spoor en dan beland ons daar waar die spore so oud en dof is dat ons sug om verder te ry.

Ongerep en wild. Skoon en onverken lê die berge voor ons. Oeroue rivierlopies sonder name, skei en verbind die rooi basaltberge.Ons soek na tekens van mense. Daar is niks. As hier ooit mense was, was dit bitter lank gelede en dan moontlik te voet.

Stilte soos jy net in die woestyn kan kry, hang heilig oor en rondom ons. Selfs Sheela lê stil en rustig. Wakker ogies starend oor die vreemde, wye wêreld.

Stadig kruip die cruizer oor die rooi klippe bokant die rivier se bank. Volg nog ‘n lopie. Agterom ‘n losstaande koppie, en skielik in ‘n oop vlak. Blinkvet gemsbokke wei op groen opslag. Verbaas kyk hul op as hul die vreemde ding op die rand van hul vallei opmerk. Nuuskierig hou hul ons dop. Daar is geen vrees nie. Ons neem foto’s en hulle posseer gemaklik voor die lens.

Dan draai ons terug. Terug na waar daar spore is. Dis heilige grond die. Al wil ons meer sien, dieper in die hart van die wildernis inkruip, verder wegraak in die baarmoeder van die aarde, voel ons dat ons oortree.

Met vol harte en vêr gedagtes, droom ons hardop teenoor mekaar.

Anderdag sal ons terugkom…

Meraai

Vrees is die moordenaar.

So ek is vir ‘n paar dae in selfopgelegde issolasie. As gevolg van ‘n normale slegte verkoue.

Nee, ek het nie Covid-19 nie, maar die histerie en vrese van my mede-burgers het my die besluit laat neem om maar eers by die huis klaar te hoes, proes en nies.

Verkoue en griep tas die respiratoriese (longe en hart) gedeeltes van ons liggame aan en verswak ons immunstelsels – grootliks as gevolg van ‘n tekort aan suurstof na die res van ons liggaam.

So, nommer 1 wil ek niemand met selfs net die gewone verkoue aansteek nie, want ek sien in my geestesoog die rimpel effek van ‘n enkele nies in die straat.

Aaaitsjoe!!! … en die 10 mense wat dit hoor en sien word oombliklik deur vrees oorval. In die volgende paar ure stroom hulle met hul hele families dokter toe vir toetse, die dokters se spreekkamers loop oor van mense wat mekaar verdruk om getoets te word.

Hul druk die werklike siekes, kanker en hart pasiente en ander met ernstige siektes uit die pad om te probeer ontsnap van die vrees van ‘n moontlike infeksie. Vrees verander normale mense in diere wat “stampede” om te probeer voor kom uit die pad van gevaar – werklike of verbeelde gevaar.

Ons land het net een hospitaal wat ingerig is vir kwarantyn. Windhoek Sentraal het ‘n afdeling wat spesiaal baie modern en tegnologies kompeterend met opgeleide personeel ingerig is vir enige pandemiese siekte. Maar hier is 2 probleme. Daar is ‘n beperkte hoeveelheid spasie en beddens, en verder dink die meerderheid mense wat hier gaan lees dat hulle te goed is vir Sentraal en gaan daarop wil aandring om in die moderner private hospitale opgeneem te word.

Dit kan en mag nie gebeur nie. Nie een van ons ander hospitale kan en mag pandemiese aansteeklike gevalle opneem nie – WAT VAN DIE ANDER MENSE DAAR? Die bestaande gewone siek mense se immunstelsels is reeds verswak agv wat ookal hul rede vir ‘n hospitaal is. Wil jy werklik honderde ander in gevaar stel net omdat JY glo jy moet beter behandeling kry as wat vir jou uitgesit is?

Jy moenie eens met ‘n gewone verkoue siek mense in ‘n hospitaal besoek nie. Dis selfsugtig en gevaarlik.

Nou vertrap ons die dokters en spreekkamers en noodgevalle om getoets te word vir elke nies en loopneus. Ons bestorm die winkels en trek al ons spaargeld om rakke leeg te koop. Ons “spam” ons sosiale media met elke sensasiesoekende skinderstorie – waar of vals. Elkeen doen sy deeltjie om te help om vrees en paniek te saai.

More, oormore het ons gemaskerde bendes wat in die strate loop en mense met verkoue of griep aanrand of vermoor!

Intussen is daar werklike ernstige probleme soos werkloosheid in ons 2de grootste ekonomiese faktor: – Toerisme. Almal en elke besigheid wat staat maak op toerisme word daadwerklik geraak met verlies aan inkomste. Mense verloor hul werk. Werkloosheid, armoede en binnekort hongersnood is op ons deur en is ‘n baie groter en werklike gevaar as ‘n verkoue op steroids.

Ons Nam Dollar is gekoppel aan die Rand – en die is besig om ‘n ernstige pak slae te kry. Besighede wat staatmaak op invoer gaan oornag ‘n ernstige kontantvloei probleem ontwikkel – dit gebeur al klaar.

Ek kyk na wat op sosiale media aangaan en ek sien en besef dat maak nie saak of Covid-19 werklik is of nie, mensgemaak is of nie, gekoppel is aan 5G of nie, deur diere oorgedra word of nie, ‘n spookstorie is of nie, –

Die massa histerie en onbevange vertrappende vrees wat dit veroorsaak het – DIT IS WERKLIK.

En intussen het ons land en ekonomie klaar begin bloei.

Ek gaan more terug werk toe. Daar is dinge wat gedoen moet word en die son gaan nog steeds opkom. En die wereld bly draai en die lewe gaan aan. Solank as wat dit moontlik is sal ek ‘n eenman sanksie hê teen vrees, en positief bly en my deeltjie doen om voort te gaan met dit waarvoor ons elkeen verantwoordelik is – die voortbou van ons besighede, ekonomie en land.

Dis reg en goed om op hoogte te bly van die feite en om redelike voorsorg te tref, maar probeer dit asseblief doen op ‘n manier wat nie alles rondom jou ontwrig nie. Wees bedagsaam. Leef jou menslikheid uit.

Meraai

Waar loop Afrikaans in die Wêreld?

Hieronder volg statistieke net vanaf DNS se data van wie besoek ons webblad en blog. Hopelik om Afrikaans te lees. Ons wil baie graag van jou hoor – laat asseblief kommentaar. Al is dit net om te sê van waar in die wêreld is jy.

Totale besoeke vir die laaste jaar. Meeste besoeke uit Nederland.

Besoeke uit SA vir laaste jaar maar 3.9% van totale.

Amper 20 000 besoeke vir die laaste maand.

DIE WEEFWERK KNOOP AL HOE HEGTER!

Tydens ‘n onlangse NETWERK-werkswinkel, vernuftig gefasiliteer deur Anton du Preez, is heelwat los drade vasgeknoop rondom netelige kwessies soos:

• HET NETWERK GEVORDER?
• WAAR STAAN NETWERK?
• WAARHEEN IS NETWERK OP PAD?

Met flinke debatvoering is ooreengestem dat daar sekere hegsteke is wat losgetorring moet word, nl.:

• Sny aan ‘n aanhoudende terugkyk in die truspieël
• Weg met binêr-polarisasie
• Weg met ‘n martelaarshouding van “lyding a.g.v. die verlede”
• Weg met boelie soos jy-moet-dink-soos-ek-dink
• Weg met defensief-opportunistiese denke

NETWERK se IDENTITEIT is:
• Christus
• aanpasbaar
• bruikbaar
• gasvry
• inklusief
• innoverend
• Namibies-Afrikaans
• respek
• tegemoetkomend
• waarde-toevoegend
• relevant

NETWERK onderneem om positief skakeling te bied op terreine soos:
• onderwys
• jeug
• kultuur: taal & kunste
• finansies
• sakebedryf
• media
• maatskaplik
• tegnologie

Kontak Elizma Theron vir nadere besonderhede.
081 122 4110
admin@netwerk-na.org

DIE RUITERSTANDBEELD:

 
 Tien dekades het hy bo die stad getroon
 koper-brons torso – ruiter saal en toom,
 bedrewe, kunstig op voetstuk vasgeheg
 soldaat gepantser om vir sy land te veg.
  
 Watter simboliek word aan ons oorgedra?
 is daar ‘n dieper boodskap?  sou ons aan die maker vra.
 die soldaat kyk fors,  fier  na links
 na regs; oopgesperde neusvleuels; - die hings
  
 Vir soveel jare  het hy vas bly staan
 voetstuk van beton; met ankers in die rots geslaan
 trotseer dit reën, hael,  wind
 en weerlig wat ‘n teiken vind
  
 Die pragstuk was te prominent
 kolonialisme moet nou end
 Die geskiedenisboeke word herskryf
 deur jaloesie en afguns voortgedryf.
  
 In die donker ure van die nag
 verraad word gepleeg; misplaaste  mag
 verwyder dit met  saag en lem
 onkunde probeer die waarheid tem.
  
 Magsmisbruik, venyn en haat
 volg mekaar met raad en daad,
 plaas dit waar dit niemand pla
 Waar mense nie meer kan vrae vra. 
  
 Jurie Viljoen  Windhoek  Julie 2017

Mens!

My liefste mens, het jy enige idee hoe gelukkig en bevoorreg jy is om te wees?

Net die feit dat jy bestaan maak jou uniek en fantasties, maar ook intiem deel van Die Lewe.

Ons Aarde is ’n wonderlike fantastiese plek om te wees. Selfs tussen – en ten spyte van – die gemors en seer en oorloë en droogtes en brande en derduisende ander aaklige goed wat jou hartseer en bang maak, is daar soveel mooi en geluk en wonderbaarlike ondervindings om in te deel.

Hoe sou ons ooit kon juig en dans oor reën, as ons nie die aakligheid van droogte kon beleef nie?

Hoe sou ons ooit ’n baba (diertjie) kon vashou en vertroetel met verwondering in ons harte as ons nooit die hartseer van weggooi en mishandeling kon sien nie?

Hoe sou ons ooit die kosbaarheid van lewe kon besef, as dood nie deel is van ons ervarings nie?

So kan ek aanhou en voorbeel na voorbeeld noem. Die feit is dat elke ervaring in hierdie lewe deel uitmaak van die mosaiek van Lewe. Dis die modderbruin en gitswart wat die pastelkleure uitlig en verhef.

Verheug jou in jou emosies. Almal van hulle. Lag uitbundig vir jouself in jou oomblik van woede. Spot maar bietjie met jouself as jy trots is op iets wat jy vermag het. Lief jouself in jou tye van hartseer. Wees intens dankbaar as die eensaam jou oorval. Verwonder jou in die ekskwisiete pyn van ’n honger maag en besef jou liggaam is ’n fantastiese masjien. Wees dankbaar vir jou pyn en hanteer dit met deernis.

Die Engelse sê: “Own it”. Alles wat jy voel is JY. Eers wanneer jy ophou veg en jouself begin verheug in alles wat hierdie aarde bied, sal selfs die lelike begin sin kry en vreugde jou vind.

Meraai

Griffel Wenners

Engela Genis – 2 Toekennings

Oomblikke vasgevang in foto’s

My foto-album – een van my mees geliefde besittings. Die goeie ou dae is vasgevang in ‘n beeld op ‘n stuk papier…

Ek blaai dikwels deur my foto-album. Dis een van my heel gunstelling maniere om tyd te verdryf. Elke foto bekyk ek aandagtig en herroep die ou herinneringe.

My babafoto’s gee my soveel vrede – gaan terug na die tyd waar alles net lekker en jolig was. Daar was geen eksamen en geen vriendskapsprobleme nie. Alles was net ‘n plesier vir die klein rondekop dogtertjie.

Graad sewe afskeid. Die foto’s is so mooi, maar die herinneringe is so seer – herinneringe van bedrog en verlore vriendskappe.

My kroonverjaarsdag, een Mei. Daar is foto’s van ‘n witkop dogtertjie in ‘n fraai rokkie. Haar gesiggie is bruin van die sjokoladekoek. ‘n Herinnering wat ek nie het nie, maar die foto’s kan my wys van daardie kosbare tyd.

Ek en my boetie. Ons speel en lag in die foto’s, so natuurlik, so opreg. Kaalvoetkinders in ‘n modderbad, hulle baljaar tog te lekker. Veelkleurige balle en twee klein koppies wat uitsteek bo die water van Oupa se swembad, deurmekaar hare en blink ogies. Skuldige gesiggies met ‘n lekker in elke hand. Kindertjies wat in hulle swembroeke op miniatuur swart motorfietsies in die gang afjaag. Ja, dit was die dae toe ons nog enige iets kon dra. My kinderdae van Adam en Eva se skoene dra.

Jaco, my baba-pop. Baba op die heup en handsak oor die arm loop die dogtertjie die hele wêreld plat in haar ma se skoene. Gesinsfoto en Jaco moet mos ook by wees. Jaco en my boetie met dieselfde klere aan, kamstig ‘n tweeling. Prettige herinneringe van my geliefkooste “kind”.

Ek maak my album toe… ek weet: mense wat verander en my verlaat sal altyd by my bly in my foto-album.

DIGKUNS GR. 10 – 12 #2

Griffel Wenners – JUANNé SCHLECHTER

My hart verlang

Wanneer die verlange te veel raak

weet ek dat jy êrens is.

Êrens met jou gedagtes

én

ek met myne.

Wanneer die verlange te veel raak

raak my gedagtes stil en

begin my emosies my oorweldig.

My woorde raak min

my leë ruimtes word meer.

Wanneer die verlange te veel raak

dink ek altyd terug

aan ons herinneringe,

die goeie en slegte tye

tye wat ek vir altyd sal koester.

Wanneer die verlange te veel raak

weet ek dat ek nooit regtig tuis gaan wees nie,

want ‘n gedeelte van my sal altyd

by jou bly.

Beste E-tydskrif oor en vir Namibië

https://www.flipsnack.com/campmagazine/die-gecko-des-2019.html

https://www.facebook.com/Die-Gecko-566050657227737/

Verlate strand van onthou

So lyk ‘n man

Iemand sê nou die dag “hulle maak nie meer mans soos in julle se tyd nie” en ek begin herkou hieraan.

Wat het dan verander wat maak dat vandag se mans anders is?

Ek sien hoe die modes verander, die selfoon era neem die mens oor, manne word “huisvrouens” terwyl die vroue broodwinners word. Manne kook kos en karwei kinders skool toe en terug, sport toe en terug terwyl die vrou haar plek in die korporatiewe wereld vol sit.

Ek sien mansmense met slap houdings. Skouertjies wat hang en voete wat sleep met sloffies aan wat lanklaas houding gehad het.

Het die man sy plek verloor, het hy eenvoudig ge-abdikeer of is daar ander redes vir veranderinge in die man se wereld?

Dan dink ek aan my eie ou vader. ‘n Fris man met ‘n doelgerigte stap waarheen hy ookal wou gaan. Hy was baie sterk en hy het leiding in sy huis gegee. Hy het die kinders betrek in die huishouding sodat ma nie alles moes doen en kinders nie leer om die lewe te lewe nie. Hulle moes verantwoordelikhede kry en leer om dit nougeset uit te voer. Kinders moes skool vakansies werk soek waar hulle ‘n geldjie kon verdien het om te spaar vir na matriek.

So het ek my eerste kar met my eie spaargeld gekoop wat ek in vakansie tye verdien het en ek kon van my klere ook self koop.

Pa het oggend en aand godsdiens gehou want dit was die basis waarop hy sy gesinnetjie gevestig het. Pa was ‘n man van sy woord. As hy ja gese het, was dit ja al wou hy agterna sy besluit verander het. En as hy nee gese het kon jy op jou kop staan. Nee is nee.

Pa het altyd sy beloftes nagekom en as dinge so verander het dat hy dit nie kon doen nie, het hy dit uitgepraat met die een waaraan belowe is.
My pa was ‘n reguit man. As iets hom gepla het, het hy dit aangespreek en die resultaat aanvaar. Al het hy soms verloor in die proses. Hy het ons geleer om dinge met belanghebbendes te bepraat sodat alle betrokkenes in ‘n saak elkeen presies weet waar hy staan.

En hy het altyd gese, ” wys my nie wie jou vriende is nie, wys my hoe lyk jou kar en jou skoene, en ek sal jou se wie jy is”.

‘n Trotse man se kar is skoon en daarom breek hy nie maklik nie. En as ‘n man se skoene skoon is, sal hy sy vrou ook goed behandel. (Snaaks hoe gereeld ek na manne se skoene kyk waar daar manne bymekaar is).

Pa het altyd die swakkere beskerm. Hy het diere liefgehad en hulle goed versorg want hulle kon dit nie self doen nie.

Ek dink my pa was ‘n man der manne en ek sou graag soos hy wou wees. Foute en al.

Dis verkeerd

ek kan nie weer nie
nie nog ’n keer nie
my god dis verkeerd
dis onmenslik wreed

eers my moeder
op agt en veertig
en nou my sussie
sy’s agt en veertig

wat is die kanse
vir dieselfde simptome
dieselfde uiteinde
verydelde drome

fok jou kanker
jou onmenslike dief
jy steel elke anker
en los ons in grief

ek kan nie weer nie
nie weer ’n keer nie
my god dis wreed
dis goddelik verkeerd

Meraai

Digkuns Gr 8 – 9 #2

Griffel Wenners

Alleen deur Beatri Turner van WHS

Alleen

Alleen op ‘n stoep sien
sy die horison glinster.
Die verte bly leeg –
wit seile waarna sy soek.

Duskant die ewenaar
druis golwe sonder genade:
berge water
waardeur die skip vaar.
Die bodem
die vyand wat die matrose roep –
‘n gekners en gekraak
breek hul moed.

Alleen op ‘n stoep
staar sy oor die verte.
Die koue brander wat binne haar spoel
laat haar verdrink
in die bodemlose poel …

Digkuns Gr 5-7 #2

Griffel Wenners

2de plek: Wilhelm Pieterse van WAP, Windhoek

‘n BOEK

Met ‘n lekker boek 
kan jy allerhande plekke besoek.
Jy hoef net in jou bed te lê
en hoef niks vliegtuigkaartjies te hê.

Maak net oop, 
miskien ‘n rivier vol stroop.
Miskien besoek jy die maan,
of ‘n vuurspuwende vulkaan.

‘n Boek het hope pret
vir klein, groot, maer of vet.
O, konsternasie ...
miskien ontdek jy ‘n dierasie!

Kortkuns Gr 10 -12 #2

Griffel Wenners

2de plek: Susanne du Toit van WAP, Windhoek

Genadelose genade

(Petteri Sianio)

Die vroeë briesie ritsel die vars groen blare wakker na die lang winterkoue. Kinderlaggies warrel op en meng met die sagte agtergrondmusiek komende uit die sitkamer van die ou klassieke huis. Vrolike stemme smelt in die geselligheid wat homself afspeel in die lowergroen tuin voor die huis. Die huis is wit afgeëts teen die golwende groen heuwels. Lanings vrugtebome vorm die roete huis toe. Helderkleurige blomme breek die wit mure en die reuk van jasmyn kan duidelik uitgeken word.

Die afbeelding van ‘n man en ‘n vrou skyn helder teen die wit muur waar hulle grasieus dans. Klein kinderhandjies klap vrolik saam. Langs die ou bloekomboom kreun tafels onder borde vol geurige kos en vul die area met harmonie en geluk.

En dan word die geselligheid gebreek deur die weergalming van die harde klanke van geweerskote. Verwarring en die reuk van kruit omskep hierdie geselligheid in ‘n warboel van bewegings. Perdepote klink helder op soos die hoefysters die plaveisel tref. Skril stemmetjies meng met die angs van onsekerheid. Bevele word uitgeskree en almal word soos vasgekeerde diere omsingel.

‘n Dreigende soektog word geloods en soldate in bruin uniforms geklee, marsjeer tussen hulle deur. Voetstappe weerklink op die houttrappe van die huis. ‘n Skaduwee skuif stil-stil agter die eeu-oue staanhorlosie in die hoek van die sitkamer. Stewels klink helder op en die asemhalings skeur die oomblik. Die formidabele skaduwee smelt ineen met die afbeelding van die staanhorlosie en tyd gaan staan stil. Sekondes tik af. Die reuk van sweet en angs vul die vertrek soos vyand en vriende mekaar aanvoel, maar fisies ontwyk. Kamerdeure word oop en toe gemaak en die soektog duur voort. Die lang geweefde gordyne hang swaar en geruisloos, terwyl die miershoop van bedrywighede die lug vul. Swaar voetstappe sleep tot voor die staanhorlosie en sekondes word minute en ewig word ‘n moontlikheid. Die staanhorlosie slaan hard en stadig begin die tyd weer tik-tik.

Bruin uniforms en swaar stewels beweeg uit en in gelid verlaat die bedreigings die huis en saam ook die angs wat soos ‘n donderslag gedreig het.

‘n Skaduwee verskyn van agter die staanhorlosie en die groot beeld van ‘n man kom staan weer sy plek vol voor sy vrou en kinders. Genade knak sy knieë en hy sak stadig neer tot op die plaveisel. Liefde en verligting slaan sy arms om die ewigheid van nou.

Kortkuns Gr 8 – 9 #2

Griffel Wenners

2de Plek Gr 8 – 9 – Engela Genis

WHS, Windhoek. (Sy het ook die derde plek verower, maar op grond van die kompetisiereëls, ontvang sy slegs haar beste prestasie.)

My kaalvoetdae op die plaas

Die skoolklok lui. Uiteindelik het die vakansie aangebreek! Ek gryp my boeke en prop dit in my tas. My maag borrel van die opwinding. Ek gaan saam met my neefs plaas toe!

Na drie ure se ry kom ons oplaas by die plaas aan. Ek en Pieter hardloop tot by die groot wit hek, klim oor en jaag resies tot in die Skaaprivier. Die water is heerlik koel nadat ek my warm gehardloop het. Ek asem die vars lug diep in.

Ek staan nog so en geniet die koeligheid toe iets my onverwags agter my kop tref. ’n Modderbal! Nou begin die oorlog. Ek en Pieter is saam in ’n span, ons twee teen Adriaan en Gerhard. Die “ Veldvinke” teen die “Bosbobbejane”. Soos blits raap ons ’n paar klippe bymekaar en bou ’n muur vir skuiling. Ek maak die modderballe en Pieter vuur hulle af. Na ’n ruk ruil ons om. ’n Modderbal tref my reg in die gesig dat ek net sterre sien! Gou-gou is ek weer regop en die Bosbobbejane moet maar net koes en keer. Ons oorlogstrategie het gewerk soos ’n bom, die Bosbobbejane gee oor en ons wen die titel van “Moddermeesters”. Wat ’n eer!

Ons hardloop deur die sproeiers om skoon te kom en vat die pad beeskraal toe. Elkeen soek ’n stok en ons begin die beeste rondjaag. Ek skrik my boeglam toe die een bees skielik omdraai en in my rigting storm. Sy hoewe dawer op die grond soos hy al hoe nader kom … Adriaan is gelukkig naby en met ’n paar wilde swaaie van sy stok jaag hy die bees weer in die teenoorgestelde rigting. In die verte kom Oom Jan aangestap, hy lyk nie baie ingenome met die saak nie … Nou staan ons in ’n ry en wag ons pak af.

Na ses van die bestes gaan speel ons maar eerder seerower. Ons klouter rond in ons boomskepe en swaai rond aan toue. Ons silwer swaarde blits gevaarlik in die son. Kaptein Grootbek Gerhardus se skatte word gesteel deur Seerower Een-oog Adriaan en nou raak die speletjie eers pret! Ons speel en lawaai tot die son water trek en die uile begin roep.

Na aandete spring ons almal deur die bad en trek ons snoesige nagklere aan. Tannie Marie lees vir ons “Jakkals en Wolf”. Geamuseerd luister ons met groot oë na al die goed wat Jakkals en Wolf aanvang. Hulle het wraggies alweer boer se skape gesteel!

Doodmoeg en dolgelukkig kruip ek diep onder my komberse in. My ooglede raak swaar en ek droom van al die avonture wat ons nog op die plaas gaan hê.